मेरो गाउँ बिरानो सहर,

कविता 

मेरो गाउँ बिरानो सहर,

भौतारी दै आएछु,यो बिरानो सहरमा

आसा अनि भरोसा पूरा गर्नको लागि

दोबाटोमा छुत्तिएर आएछु बिरानो सहरमा

हरेक जिन्दगीका पाठहरु पढ्नको लागि,

जब छोडियो मेरो घर ताधिदै गए म

घरको छानाबाट परेवा हेर्दै थियो,

झन ताधा गए खै कसरी बिलिन भए म

नजाउ भन्दै परेवाले बिन्ती गर्दै थियो,

मेरि आमा भन्दै थिइन,राम्रोसङ्ग जा बाबू

बाबा भन्दै थिए ,लक्ष्य सफलतामा पूरा बाबू

मेरि बहिनीले बिढाइ गरि मुस्कान दिएर,

सहर हिडे बाबा,आमा बहिनीको सपना लिएर

त्यो सधै बस्ने डाडालाइ पनि छोडेर आएछु,

ती बस्नका लागि भएका चौपारी तोडेर आएछु,

के थाहा मलाई सहरमा ठक्करै ठक्कर खाने छु

यो स्वार्थी सहरमा खै के चाहाना सोचेर आएछु।

आफ्नै साथी लर्दा पनि उठाउनु त कहाँ कहाँ

जिस्काउदै उल्टो हास्दा रहेछन् यो सहरमा,

धनिले मात्र पो राज गर्दा रहेछन् यो सहरमा

गरिब त ढल्दा रहेछन् ,तातो बालुवाको बगरमा।

सम्पत्तिको लागि आफ्नै बाहुलाइ मारेको देख्दा

सम्झिन्छु बाबासङ्ग बिताएका सुन्दर पलहरु,

जन्म दिने बाबाआमालाइ वृद्धाआश्रममा देख्दा,

आमा तिमी बिना आँखामाझ छन् बर्सातका रहरहरु,

म छित्तै छोर्दै छु यो स्वार्थी सहर पनि

आउदै छु म मेरै सुन्दर त्यो गाउमा

म यी मान्छेको हुलहरुमा निसास्सिएर पनि

आउदै छु म फेरि त्येही जन्म दिने ठाउमा ।

लिलु मगर 

मालिका गाउपालिका-२,गुल्मी 

हाल:बाग्लुङ